Sichqonning bolasiga nasihati
– Men seni boqolmayman,
O‘zing yasha kemirib.
Lek nafsingni ozroq tiy,
Ketma uncha semirib.
Oqibat qorning shishib,
Sig‘may qolsang teshikka.
Yem bo‘lasan, qolasan,
Uying kuygur mushukka!
K e t m o n
– Men qadrimni topganman,
O‘zbeklar o‘lkasida.
Chunki olib yurishar
Hamisha yelkasida.
Mehr-la yer chopaman,
Tushsam qadoq qo‘llarga.
Dehqon zahmati ila
Hayot kirar cho‘llarga.
Ammo bir kam dunyoda
Yurak nedir tusaydi:
Qabarmagan qo‘llar ham
Meni bir bor tutsaydi!
Itning bolasiga nasihati
– Bolajonim, kundan-kun
Erka bo‘lib boryapsan.
Senga tushunmay qoldim,
Kimdan o‘rnak olyapsan?
Bu odatni tashlagin,
Sen shu bugundan buyon.
It bo‘lsang xonadonga –
Keltirma aslo ziyon.
Yoki or qilyapsanmi
Uyni qo‘rib turishga?
Odamlar it saqlamas,
Faqat hurib turishga.
Shuning uchun Qoravoy,
Erkalikni yig‘ishtir.
Bilsang, uy qorovullik –
Bizga oid yumushdir.
Xizmating evaziga,
Halol yesang oshingni.
Biqiningga tepmasdan,
Silab qo‘yar boshingni!
D e r a z a
– Endi aytmasam bo‘lmas,
Oshib ketdi hasratim.
Hanuzgacha shu so‘zni
Hiqildoqda asradim.
Oshnaginam deyinmi,
Yoki deymi birodar?!
Siz ko‘chada tepgan to‘p –
Yuragim zirqiratar.
Bitta iltimosim bor,
Nasihat, deb o‘ylamang.
Muddaoyim shu faqat
Yo‘lda koptok o‘ynamang!
Unasangiz bo‘ldi, bas,
Boshqa hech so‘z demasman.
Kechirasiz… men raqib –
Darvozasi emasman!
Mixning bolg‘aga
yozgani
– Men seni do‘st deb yursam,
Nomard ekansan bolg‘a!
Boshimdan uraverib,
Keltirding qanday holga?
Umidlarim ko‘p edi,
Barini to‘kib ketding.
Mador bo‘lish o‘rniga,
Belimni bukib ketding.
O‘ylab ko‘rsam, vazifang
Birgina “to‘q-to‘q“ ekan.
Do‘stman, deganing bilan
Oqibating yo‘q ekan.
Endi mening hayotim
Barbod bo‘lgani tayin.
Shu holdan kelib chiqib,
Senga bir so‘z aytayin.
Nasihatmas, bu – niyat:
Doim ishi olg‘a bo‘l!
Har zarbda ham do‘st boshin
O‘pib qaytgan bolg‘a bo‘l.
Xo‘rozning
chuvalchangga
yozgani
– Mening arzimni eshit,
Go‘ng titishga yo‘q mazam.
Yer chopilgan kezlarda
Chiqib qolasan baʼzan.
Boshqa vaqtlar chiqmaysan
Sira yerning yuziga.
Loy kechamiz kunma-kun,
Rahming kelsin-da bizga.
Jo‘jalar nima yeydi,
Ko‘klam ham keldi sovuq?!
– Ota bo‘lsang oziq top! –
Deb janjal qilar tovuq.
Men nima ham qilayin,
Hech ish kelmas qo‘limdan.
Muhimi, asrash kerak
Jo‘jalarni o‘limdan!
Egam bo‘lmish faqirning
Tugaganmish doni ham.
O‘zi kasalxonada,
Emishmi-yey “qoni kam”?..
Xullas, shunaqa gaplar,
Kayfiyatim yo‘q biroz.
Seni sog‘inib, xatni
Yerga ko‘mguvchi – xo‘roz.