Tog‘larga ketamiz,tog‘larga
DALA
bo‘ylab boraman toqqa,
oyog‘im sug‘urib toza loylardan,
bir navo keladi mungli, qaltirab,
bir xabar keltirar go‘zal joylardan.
bir qushcha sayraydi butoqqa qo‘nib,
tumshug‘i cho‘g‘ kabi, tegrasi nurdir,
atrof qotib qolgan, go‘yoki to‘nib,
qushcha kuylayotgan damida hurdir!
yomg‘ir tinib qolgan, yomg‘irdan so‘nggi
musaffo olamga yarashadi kuy,
olam anglay olmas tushimi, o‘nggi,
yo bu kuy dunyoga yap-yangi bir uy!
SHER
goho ovulga kelardi yaqin,
tan-jonida shiddat, ko‘zida chaqin,
zarar keltirmasdi aslo insonga,
ketardi aylanib tog‘lar tomonga.
oyga qarab cho‘qqilarda chopinardi,
o‘ynar edi, quvnar edi, talpinardi,
bir nomard o‘q nuqta qo‘ydi hayotiga,
o‘kirsa to‘lardi olam dodiga.
Ulgurmadi…
toshdan toshga urilib –
eti qoldi, qarolmadi burilib,
kim edi u? Sher bechora to‘kildi.
Ammo tog‘lar na’ra tortdi, o‘kirdi.
Otam so‘zlab, derdi: yashir kuchingni,
Olar bo‘lsang, ishdan olgin o‘chingni.
Nomard dunyo kuchlini qon qusdirar,
nomardlarni quchog‘ida o‘stirar!..
MOMO
Urchuq aylanadi, lipillaydi sham,
o‘qtin-o‘qtin hurib qo‘yar yolg‘iz it.
Almashinib turar quvonch bilan g‘am,
ko‘z oldiga kelar beshik va tobut.
Har qalay yolg‘izlik, har qalay sahro,
yomg‘ir ezib yog‘ar, tun, devorlar nam,
neni olib kelar umid bir daryo,
urchuq aylanadi, lipillaydi sham.
ChAVANDOZ
Bu tulporni endi nima qilaman,
quturib aylanar yakkamixni u,
qantaraman, jilovidan ilaman,
ahvolimni bilmaydi-ku.
Falakning ustida sezdim o‘zimni,
quloqlari aro o‘tganda shamol,
iftixor baxsh etdi, yoshlab ko‘zimni,
endi bari o‘tdi, barchasi xayol –
cho‘qqilar silkinib kuchli sasiga,
kishnasa tog‘lardan ko‘chardi toshlar,
haq so‘z aytolmadim el og‘asiga,
endi u ko‘zimni boshqacha yoshlar –
avvallar yulduzday terib yurardim,
uchib yo‘latmasdim yonboshlarimga –
to‘dani yorarkan, berib yubordim
uloqni og‘aning qondoshlariga,
yashirdim tanamning titroqligini,
nahotki, sezmadi qo‘rqoqligimni –
hali ham mehr-la iskalaydi ot,
meni mehribonlik o‘ldirmas, nahot?!
BALIQ
Teskari dunyoning o‘yiniga boq,
bepoyon janggohda suzar edim toq,
qancha yirtqichlardan qoldimu omon,
o‘z qavmim bo‘g‘zida bo‘lyapman halok!
TOG‘LARGA
Goho xuruj qilganida g‘am,
yurak to‘lib ketsa ohlarga,
do‘stlar bilan bo‘lishib hamdam,
tog‘larga ketamiz, tog‘larga.
Sevgi degan so‘zdan yondi qalb,
sayr etamiz baxtli chog‘larga,
jam’i dardni qilmoq bo‘lib da’f,
tog‘larga ketamiz, tog‘larga.
Do‘st so‘zidan kuyib ketdi uy,
o‘tib mungli, mungli bog‘larga,
peshonada qotib qolgan kuy –
tog‘larga ketamiz, tog‘larga
To‘yib rosa hamtovoqlardan,
qo‘l tortamiz badqovoqlardan,
toshlari ham ko‘p yumshoqlarga –
tog‘larga ketamiz, tog‘larga!
Yosh bo‘lsak ham, qari bo‘lsak ham ,
biz ketamiz xush bahorlarga!
do‘lanalar chopib yurganda,
tog‘larga ketamiz, tog‘larga!
DARAXTLARNING
ko‘z yoshi –
barg to‘kilar duvillab,
hazin kechning quyoshi,
bog‘lar qoldi huvillab.
Sergaklik bor falakday,
ayni zamon ko‘p ma’yus,
ishtonchan bir bolakay
otasini kutar… Kuz.
QUSHChAM
Bilolmayman nedir bu hayot,
bormanmi bu yerda men o‘zim,
qaytarib qo‘yar goh bir hayo,
yumilgisi kelar goh ko‘zim.
Yashaymiz bir osmon ostida,
har qachon go‘zaldir bu osmon,
yodimdasan. Garchi xotira
go‘zal ermasa-da bepoyon.
Unutmasman, seni ey qushcham,
yodim osmonida nuqtasan –
uchmassan, eh qancha ko‘p uchsang,
sen to‘xtab qolmassan, to‘xtasang.
OSMONDA
oylar to‘lar,
soylar sharqirar yerda,
gul yonida bulbullar,
sen qaydasan, bokiram.
Har yonda kezar bahor,
gulga to‘lmish har tomon,
g‘amsiz joy qay yerda bor,
g‘amga to‘la yer-osmon.
Osmon bo‘lmagin, mayli tush,
er bo‘lmay men ham doim,
visol bo‘yi esar xush,
ufqdan xushbo‘y, mayin!
O‘ChOQDA
kul
yonib o‘tgan yoshlik
yonib ketgan
sovuq
kulni paypaslagan kabi
titkilar xotirani
oh tortib yuborar og‘riqdan
keskin tortar qo‘lni
kulning ostidan.
TUSHLARIMGA
tez-tez kirmoqda otam,
u ketgan yoshlarga kirib qolibman,
biroq quvonch o‘sha, o‘sha-o‘sha g‘am,
men qaysi do‘stimdan xabar olibman?
Tushlarimga tez-tez kirmoqda otam,
meni ibodatdan etganday ogoh,
biroq savob ma’lum, menda rag‘bat kam,
tiyilsam-da, qaydan kelmoqda gunoh?!
Tez-tez tushlarimga otam kirmoqda,
goho tabassum qilar, goh do‘q urmoqda,
“o‘g‘lingning tushiga kirar vaqt keldi,
endi yaxshi ishga ulgurgin”, derdi.
ShOM
qanday go‘zal
gul kabi
binafsha kapalak
qo‘nib turar derazamga
derazamdan boshqa yoqqa
boqmayman
chiroqni yoqmayman!
Yo‘ldosh ESHBEK
“Yoshlik” jurnali 2010/11