YOMG‘IR
U meni chaqirar:
darchamdan bir ifor kirib keladi,
Buvimning, bobomning mehrining isi.
U meni kutadi:
Men shoshib chiqaman huzuri – ko‘chaga,
Olamni to‘ldirar bir ishq sog‘inchi…
Biz quvnaymiz butun zaminni
To‘ldirib yuborar shodlik – tomchilar,
Kuldirib yuborar quvnoq tomchilar.
U meni kutadi, kutaveradi:
(Ba’zida yoniga borolmasam-da)
Tomchilar – sabotning sodiq elchisi.
U ba’zan ketadi, ketib qoladi,
Bulutga o‘ralib osmonga yetar.
Biroq bilamanki bir kuni qaytar –
U meni sevadi Zamindan Samoga qadar!
IQROR
Osmon rangsiz…
Namchil dardlar
Tomchi bo‘lib to‘kilar yerga…
Sen ketmading, mangu qolding –
Ma’yusgina bir dilda.
Endi shafaq qizarmas chunon
Poyim tavof aylamas
Yo‘lak…
Qaytolsaydim yoningga bir on
Derdim: “Dunmas,
Menga Sen
kerak!”
Osmon hamon rangsiz,
Shaffof tomchilar –
Yuzimni, ko‘zimni savalar mayin…
Bunchalar tund ekan
Bu dunyo sensiz?!
Yurib ketdim
Umrimdan sassiz…
TONGGA MAKTUB
Tongga intiq yurak
Lahzalarda to‘kilib turar.
Yetmadi senga men aytgan ertak.
Yetmabmish,
Demak, yana to‘qish kerak.
Men yasharman “Bir bor ekan”da
Bu bir qachon ikki bo‘ladi?
Qarayman to‘kilgan yuragimga va
Kelasan deb qayta tiklayman –
Bag‘ri yarim xotirlarimni.
Tunning qoq yarmi
Orzulardan armon unib chiqar,
Sabrning kosasi sharob-la to‘lar,
Aytgan ertaklarim yoyilib yurar,
Kelmasang sog‘inchim ming pora bo‘lar.
Ruhimga chulg‘anar savollar:
Tun zanjirin uzib qachon kelasan?
Nafratingdan o‘zib kelasan qachon?
Yo‘lingga intiqdir Guli Nigoring,
Qachon, qachon kelasan, ayt!?
Atrofimda sakrar qachonlar:
Ayt, qachon kelasan,
Ayt, qachon,
Qachon kelasan?
Yolvorishlar cho‘kar vujudga
Nega jarohatlaysan yara yurakni?
Sog‘inchim ekyapman yo‘lingga
Qachon nihol chiqar bulardan,
Niholni Sevinch deb atayman qachon?
Qachon ko‘raman ul gul ruxsoringni?
Iltijolar tutar dunyoni!
Kel sen. Tezroq kel, tezroq.
Qachonlarni yig‘latib kelgin.
Sabrlarim to‘kilar bamisli yaproq,
Faqat sen kel, faqat sen, tezroq!
Kelmasang gar…
Sabr kosa birma-bir sinar,
Subhidamni chilparchin qilar,
Ulug‘ daraxt – Sabotlar yonar,
Hayotning mazmuni – sevgilar yonar,
Yonar yana allanimalar…
Qofiyasiz she’rning qofiyasiz xotimasi…
Bu farahga to‘la tong
Mening g‘azabimda qolmasligi-chun,
Bularning barchasi yonmasligi-chun
Tezroq kel, tezroq,
Imillama, TONG!
Yo‘qsa…
* * *
Tun ko‘ksini parchalab chiqqan,
Yop-yorug‘ xayolga qo‘shilib oqdim.
Bargi xazonlardek chirib, uniqqan –
Tuyg‘ularimni yo‘qotdim, yoqdim!
Endi oq xayolga evrilib, yashab –
Tonglarning ko‘ksiga kirarman nurdek.
Yashayverar g‘amlar tirilmay, qaqshab –
Ular boqiy emas Qaqnusdek, guldek
Mening-chi, umrimda qirmizi, gulgun –
Afsunlar uyg‘onar, ulg‘ayar dillar.
Yashay oldimmikin jilmayib bugun,
Yashnay oldimmikin so‘nmasdan burun?
BEGONALIK
Sargardon tuyg‘u borar
Ikkimizning oramizda.
Xo‘rsinig‘i dil yorar
Ikkimizning oramizda.
Berolmading, ololmadim
Qoldi hislar sargardon.
Kelolmading, qololmadim
Bo‘ldi hislar sargardon.
Tong otadi
Bolishing –
Xo‘rsiniqqa botadi.
Tong otadi.
Tushlarim –
Suvga hasrat aytadi.
Oramizda havolar…
Yot, begona navolar…
Uchramasang bo‘lardi –
Tanimasdi g‘avg‘olar…
Guli NIGOR
